Bir gece dağlarda

BİR GECE DAĞLARDA / YILDIRIM TÜRKER

Bir dağın başında toplanmışlar.

Her yaştan yüzlerce adam. İsterseniz hepsinin yüzüne ayrı ayrı bakın. Uzun uzun. Farklı bir ifade göremeyeceksiniz.

Onlar, topluca yas tutmaya; dağ başlarında, hapishane önlerinde, köy meydanlarında çöküp hep birlikte uzaklara, dağların yakardığı gökyüzüne bakarak oturmaya alışık. Onlar Kürt.

Dolayısıyla onlar için o toprakların Irak sınırı içinde kalmasının hiç önemi yok. O topraklarda yüzlerce yıldır bin bir acıyla yaralı, çöküp oturur o adamlar.

Irak sınırında bulunan Şırnak’ın Uludere ilçesine bağlı Yemişli ve Ortaköy kırsalında 12-14 Mayıs arasında düzenlenen operasyonlar sırasında çıkan çatışmalarda öldürülen 12 PKK militanından üçünün cenazelerini almaya gelmişler.

Bu fotoğrafa çıkmamış ama kadınlar da var. Yakınlarının, evlatlarının, geleceklerinin ölüsüne sahip çıkmak için gelmişler bir araya.

Uğursuz bir pazar günü, gözlerini karartıp Irak sınırı içinde kalan o bölgeye girivermişler. Binlerce Kürt.

İlk gün cenazelerini almalarına izin verilmemiş. Bilican Tepesi’nde ateşler yakarak geceyi geçirmişler.

Ben en çok o gece, o koskocaman ayın altında sabahı beklerken ne hissettiklerini merak ediyorum.

Türkiye Cumhuriyeti sınırının dışında, sabaha yakınlarının ölülerini almak için her zamankinden daha tekinsiz geceyi tüketirken bütün hayatlarının cehenneme bakan arafta, gayri meşru bir varoluş olarak geçip gittiğini hissettiler mutlaka.

Yüzleri sanki binlerce yıllık bir acıyla çizilmiş.

Yakınlarında toplu mezarlar patlıyor durmadan. Hizaya sokulup kurşuna dizilmiş binlerce kayıtsız ölü çıkıyor çukurlardan. Kayıplarının ölüleri. Mezarsız ölüler.

Bu kez ölülerini elleriyle yıkayıp kendileri gömmek istiyor.

Bu hâlâ birilerine anlaşılmaz geliyor bu topraklarda.

Artık kabul etmenin vakti gelmedi mi? O terör örgütü ve terörist dediklerinizin ardında on binlerce, yüz binlerce, milyonlarca insan var.

Tükenmezler ki vurmayınan.

Genelkurmay’ın açıklamalarını zaten takip ediyoruz. Bir de o geceyi o dağlarda geçirenlerden birinin ağzından dinlemek istemiyor musunuz?

Biz de bu fotoğraftaki insanlara bakarken onların yanında olan Şırnak Bağımsız Milletvekili adayı Hasip Kaplan’ın bianet’e yaptığı açıklamadan uzunca bir bölüm okuyalım. Sınırın ötesindeki o geceyi anlatıyor:

"Cenazelerin dördünü askerler almıştı. Ancak aşağı tarafta olan üç cenazeye ulaşamıyorlardı. Çünkü oraya indikleri zaman PKK’lı grubun saldırısından çekiniyorlardı.
Biz Yemişli’de görevli yarbay ile konuştuk ve 10-15 genç, dinamik arkadaşımızı görevlendirerek ‘cenazeleri alın gelin’ dedik.

Yarım saat sonra Tugay Komutanı Abdullah isminde birisi geldi ve telsizden ‘Vurun, öldürün, milletvekillerini de belediye başkanlarını da tarayın’ diye emir yağdırmaya başladı. Bu arada emrinde görevli komutanlara durmaksızın küfürler yağdırdı.

O gün cenazeleri almamızı engellediler. Tüm gün tank atışı, top atışı yaptılar. Benim gözlerimin önünde, o derin uçurumlardan, arama yapan insanların üzerine kaya yuvarladılar. Türk Silahlı Kuvvetleri’nin geldiği nokta vahim.

Bir alt rütbeli komutana dedik ki, ‘Bize yarım saat müddet verin, biz gidip cenazeleri alıp, devlet hastanesine bırakalım ve süreç olaysız şekilde atlatılsın.’ Fakat komutanın saldırı emri üzerine biz aşağıda arama yapan arkadaşlarımızı yukarı almak zorunda kaldık.
Binlerce insan orada ‘Direniyoruz, kalıyoruz, almadan gitmiyoruz’ dedi. Bu sefer asker önde, biz karşısında beklemeye başladık.

Komutan bize geldi ve ‘sınırı aştınız’ dedi. Ben de ‘Burada Türkiye’deki bir birlik var. Sen de aşmışsın sınırı, gitmişsin Irak Kürdistanı’na tabur yapmışsın. Ben de bu topraklardayım; hepimiz kaçağız burada’ dedim.

Binlerce kişi, Bilican Tepesi’nde ateşler yakarak kaldık. Buz gibi havada dağ başında sabahladık. O civarda bulunan beş altı köyden insanlar sürekli olarak bize ekmek, su ve battaniye taşıdılar.

16 Mayıs günü sabah erkenden 300 kişi cenazeleri almak amacıyla vadiye doğru hızla inmeye başladı. Bunun üstüne askerler, inen insanların üstünden müthiş bir yaylım ateşi açtı. Tank atışları, havan atışları, mermiler... Gerçekten inanılmazdı.

Olay yerine Gültan Kışanak, Filiz Koçali ve Osman Baydemir de geldi. Dedik ki, ‘Ateşi durdurun, müsaade edin, cenazeleri alıp gidelim’ dedik. Komutanlarla görüştük.

Bunca ateşe rağmen ve yasaklamaya rağmen, devletin cenazeleri almaya korktuğu yere halk girerek ‘biz alırız’ dedi ve aldı.

Cenazeler geldikten sonra halk, ‘Bize saldıranlara cenazeleri vermeyiz’ dedi. Halk cenazeleri Yemişli’ye getirmek için konvoy halinde yürüyüşe geçince askerler ateş açmaya ve gaz bombaları atmaya başladı. Araçlarımızın camlarını kırdılar.

Ayrıca biz o an Irak topraklarındayız. Savcının ya da kaymakamın yetkisi yok. O nedenle ‘Burada otopsi yaptırtmayız, cenazeleri Yemişli Sağlık Ocağı’na götürür, orada otopsi yaptırır, sonra size teslim ederiz’ dedik.

Her tarafımızı panzerlerle ve 2 bin özel askerle sardılar. Dört tane helikopterle tam 50 uçuş yaptılar tepemizde.

Askerler panzerlerle, tanklarla yolları tuttu. Her yere taş ve kaya yığdılar. Böylelikle cenazeleri bizden kaçırarak Bilican Taburu’na götürdüler ve otopsiyi askeri taburda yaptılar ve oradan helikopterle Adli Tıp’a gönderdiler.

Orada hükümet yoktu, başbakan yoktu, vali yoktu; kimse kimseyi takmıyordu. İki tane paşa ‘hukuk da benim, kanun da benim’ diyerek kral kesilmişlerdi.” / RADİKAL